موشک ايران 130 يک موشک زمين به زمين با برد 130 تا 200 کيلومتر است که مدل ارتقاء يافته آن با نام نازعات و زلزال شناخته شده است.
به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، ايران امروزه يکي از قدرت‌هاي مهم صنعت موشکي دنياست که در منطقه خاورميانه توانسته با قدرت خود، دست طمع قدرت‌هاي فرامنطقه‌اي از جمله ايالات متحده آمريکا را کوتاه کند از همين رو ايران با داشتن توانايي‌هاي گوناگون در صنعت موشکي توانسته به خودکفايي نظامي برسد و اين اتفاق از زمان جنگ تحميلي آغاز و حين جنگ تحميلي به صورت جدي پيگيري شد. در اين بخش به بيان گزارشي از خصوصيات موشک ايران ۱۳۰ (Iran_۱۳۰) مي‌پردازيم.
موشک ايران ۱۳۰ (Iran_۱۳۰) سومين سلاحي بود که در نمايشگاه سال ۱۹۸۹ در شهر ليبرول گابن به نمايش گذاشته شده که به اسم نازعات شناخته شده بود. از مشخصات کلي اين موشک مي‌توان گفت: طول موشک ۵. ۹متر، قطر ۳۵۵ ميلي متر، جرم موشک ۶۵۰ کيلوگرم، جرم سرجنگي ۱۵۰ کيلوگرم، برد موشک ۹۰ کيلومتر و موتور آن از نوع سوخت جامد است که در اين بخش به چگونگي ساخت اولين موشک بومي زمين به زمين ايران مي پردازيم.
سازماندهي نيروهاي تخصصي موشکي سپاه پاسداران
16 مهر 1359، هفدهمين روز از آغاز جنگ تحميلي، اولين موشک کوتاه برد «فراگ7»، با نام روسي «لونا»، توسط ارتش عراق به شهر دزفول شليک شد که هفتاد شهيد و بيش از سيصد تن زخمي برجاي گذاشت. اين تنها شروع کار بود و عراق تا آبان 1361 با بيش از 65 فروند موشک ديگر، کشور را مورد هجوم قرار داد.
آن‌چه که از اين حملات باقي مي‌ماند ويراني و آوارگي مردم شهرهاي مختلف بود. روند موشک باران شهر دزفول و ديگر شهرها تا اواخر سال 1362 ادامه داشت و هم‌زمان با عمليات بزرگ «خيبر» به اوج خود رسيد. در اين مقطع، نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، براي نخستين بار با موافقت امام خميني(ره) در 26 بهمن 1362 با آتش‌بارهاي توپخانه دست به مقابله به‌مثل محدودي زده و مراکز نظامي و اقتصادي شهرهاي بصره، خانقين و مندلي عراق را مورد هدف قرار دادند با اين تفاوت که قبل از اجراي آتش، اخطارهاي لازم به مردم اين شهرها، براي خروج از هدف‌هاي مورد نظر داده شد؛ حتي فرماندهي وقت جنگ فاش کرد؛ امام(ره) در طول جنگ تاکيد داشتند، مناطق غير نظامي مورد هدف قرار نگيرد.
به هرحال اين اقدام ايران،سرانجام منجر به ميانجي‌گري سازمان ملل و صدور توافق‌نامه «1 ژوئن 1984» (خرداد1363)شد که از طرفين درگير مي‌خواست از حمله به مناطق مسکوني يکديگر خودداري کنند. در ادامه روند جنگ، با تصرف جزاير مهم و راهبردي مجنون همراه با ذخاير عظيم نفت خام، ايران در موقعيت برتر سياسي و نظامي قرار گرفت و عراق درصدد برآمد تا ايران را مهار کند.
در اين شرايط بود که رژيم بعث با حمايت ديگر کشورها، جنگ شهرها را مجددا آغاز کرد. ايران هم به دنبال حملات موشکي و هوايي عراق، اولين گام به منظور بهره‌گيري از دريافت موشک‌هاي ميان برد را در تابستان 1363 برداشت. تير ماه همان سال محسن رفيق دوست، وزير وقت سپاه، از سوي کشورهاي ليبي و سوريه به طور رسمي دعوت شد و او نيز به اين دعوت‌ها پاسخ مثبت داد.
ثمره‌ي حضور وزير سپاه در سوريه و ليبي دستيابي ايران به اين سلاح راهبردي، يعني موشک ميان برد، بود. در پي اين ديدارها حافظ اسد، رئيس‌جمهور وقت سوريه، آموزش به‌کارگيري موشک به تعدادي از نيروهاي ايراني را متعهد شد و رئيس‌جمهور ليبي نيز جهت تحويل تعداد محدودي موشک «اسکاد بي» همراه با تجهيزات، به ايران، قول همکاري داد. پس از اين مذاکرات، تشکيل يگان موشکي در دل توپخانه سپاه کليد خورد.
جرقه هاي ساخت اولين موشک زمين به زمين
فرماندهي وقت توپخانه سپاه، شهيد تهراني مقدم، به همراه دوازده نفر ديگر در تاريخ سوم آبان 1363 جهت يادگيري فنون به‌کارگيري موشک و تجهيزات آن به سوريه اعزام مي‌شوند؛ گرچه براي اين آموزش نياز به گروهي 40 نفره بود ولي هر نفر در چندين تخصص آموزش مي‌بينند. سوري‌ها براي آموزش برنامه‌اي شش ماهه به نيروهاي ايراني ارائه مي‌کنند، ولي حسن تهراني مقدم، که در اين ماموريت مسئوليت نيروهاي ايراني با او بود، مدت شش ماه آموزش را نمي‌پذيرد و سرانجام سوري‌ها قانع مي‌شوند زمان دوره به نصف کاهش يابد.
آنها در اين دوره توانستند نحوه‌ي به‌کارگيري دو نوع سيستم موشکي «اسکاد بي» و «فراگ 7» را آموزش ببينند. پس از سپري شدن چهار ماه از اعزام گروه به سوريه، بامداد 21 اسفند 1363، راس ساعت 3:20، اولين موشک «اسکاد بي» توسط شهيد مقدم و رزمندگان يگان موشکي سپاه به سمت پالايشگاه کرکوک پرتاب مي‌شود. با ادامه‌ي حملات عراق، دومين موشک نيز به سمت بانک رافدين شليک شد.
وست کاروس و جوزف.س. برمودز مسير صنعت موشکي ايران را پس از شليک اولين «اسکاد بي» اين‌گونه گزارش مي‌دهد: ايراني‌ها جهت فراهم کردن موشک‌هاي بالستيکي براي نيروهاي نظامي خود، دست به اجراي سه برنامه‌ي جداگانه زده‌اند و احتمالا مهم‌ترين آنها (موشک) ايران-130 است که جنگ‌افزاري با برد يکصد وسي کيلومتر است که در ايران توسعه و تحول يافته و در دست ساخت است.
بنظر مي رسد که ايران-130 جنگ افزاري است که در حال حاضر در جاي ديگري به کار انداخته نشده است که اين موشک در داخل بدون هيچ کمک خارجي طراحي شده است.
اولين اطلاع درست در مورد موشک‌هاي جديد در طي مصاحبه مطبوعاتي حجت‌الاسلام والمسلمين اکبر هاشمي رفسنجاني در اواخر مارس انجام شد، پديدار گرديد. وي گفت: ايران در شرف آغاز توليد موشک جديدي با برد 130 کيلومتر مي‌باشد و قرار شد روزي 20 فروند از اين موشک‌ها توليد گردد.
چند روز بعد ، وزير دفاع ايران اعلام کرد که سازمان صنايع دفاع ، موشکي را با برد يکصدوسي کيلومتر مورد شليک آزمايشي قرار داده است. وي اضافه کرد؛ که اين موشک مراحل توسعه خود را به اتمام رسانده و قرار است که طبق برنامه تا بيستم آوريل وارد مرحله توليد شود.
در طي جنگ شهرها ، تعداد کمي از موشک‌هاي ايران-130 به طرف "العماره" شليک شدند . گزارشات صادره از جانب ستاد تبليغات جنگ در تهران حاکي از آن است که اولين موشک ايران-130 در تاريخ 19 مارس به طرف شهر العماره عراق شليک و چهار موشک ديگر در ماه آوريل به طرف آن شهر پرتاب شدند.
در حال حاضر هيچ شرح فني از موشک ايرن-130 موجود نيست، اما جمع بندي‌ها مي‌تواند صورت گيرد. اين موشک احتمالا توسط يک راکت با سوخت جامد به جلو رانده مي‌شود، چرا که توليد موتورهاي با سوخت مايع پيچيده بوده و نياز‌مند به عمليات حفظ و نگهداري قابل ملاحظه اي در صحنه است.
ايران-130 داراي برد کافي و لاجرم نياز‌مند داشتن نوعي هدايت مي‌باشد و احتمالا به يک سيستم هدايت اينرسي (ژيروسکپي) ساده متکي است. قسمت اينرسي احتمالا مبتني بر قطعاتي است که براي کاربرد‌هاي غير‌نظامي در نظر گرفته شده‌اند و در بازار آزاد موجود مي‌باشند.
برابر مندرجات مآخذ Missile Forcast سال ۱۹۸۸ گزارشهايي موجود است که جمهوري اسلامي ايران موشک‌هايي کوتاه برد، متحرک جاده‌اي، سوخت جامد و با سرجنگي منفرد و بالستيکي را توسعه داده است. برد بعضي از اين موشک‌ها برابر ۱۳۰، ۱۶۰ و ۲۰۰ کيلومتر مي‌باشد و مدل‌هاي اوليه آن نازعات ناميده مي‌شود.
اين سلاح‌ها که «فجر» و «نازعات» ناميده مي‌شوند، فاقد هدايت مي‌باشند. گزارشهايي نيز در دسترس است که برد اين موشک‌ها به ۱۶۰ و ۲۰۰ کيلومتر افزايش داده شده است و «زلزال» ناميده مي‌شود.
طبق اظهارنظر منابع غربي، در جنگ ايران و عراق ۱۰ فروند از اين موشک‌ها عليه عراق استفاده شده است و با قبول صحت اين مطلب مي‌توان مطمئن بود که اين سلاح‌ها کماکان در وضعيت توسعه باشند. شرکت سازنده اين سلاح‌ها مشخص نمي‌باشد.
صنعت موشکي ايران پس از جنگ تحميلي به صورت چشمگيري رو به پيشرفت نهاد و در اين خصوص کارشناسان زيادي از جمله سردار سرلشکر شهيد حسن طهراني مقدم نقش‌آفريني کردند که نتيجه اين تلاش‌ها امروز تبديل به موشک‌هاي پيشرفته‌اي همچون سجيل، شهاب و امثال آنها گرديده است.